राहून गेलेल्या गोष्टी !

राहून गेलेल्या गोष्टी !

- लहानशी विहीर खणून केलेली शेती.
-ज्वारीच्या धांडयाची बैलगाड़ी.
-पावसाळ्यात खुपसनिचा खेळ.
-मातीच्या गोळ्यांचा बोंम्ब हल्ला
-सुरपारम्ब्यांचा खेळ
-दिवाळीचा किल्ला
-गणपति बाप्पाची हातानी केलेली मूर्ति
- धामण दरी मधील बोरे चिंचा चारं जांभूळ कैरया ऊसं गोळा करायला जायचंय
- गुर्हाळात जावून आलं टाकलेला उसाचा रस अन गरमागरम गुळ खायचाय.
-आज्जीबाई तूप लोणी चा खेळ
-लगोरी, लंगडी, सागरगोटे इ.
-घरी न सांगता पोहायला जायचंय.
-स्केटिंग करायचं
-तान्हा पोळा साजरा करायचाय.
-दसऱ्याला रावण दहन करायचंय
- पोटभर गरमागरम कांदेपोहे / उकडीचे मोदक खायचे आहेत
- उन्हात तहानभूक विसरून क्रिकेट खेलायचय.
-पडत्या पावसात निसरड्या चिखलात फुटबाल खेळायचाय.
-उबदार गोधडीत शिरून खिडकीतला मुसळधार पाऊस बघायचाय
-लपंडावाचा राज्य घ्यायचाय ... आठवडाभर :)
-बांबू पासून धनुष्य बाण बनवून "रामायण" स्टाईल लढाई करायचीये
-चोर पोलीस खेळत गावभर फिरायचय.
- प्राथमिक शाळेतल्या सरांना शाळेत जावून भेटायचय... पायाला हात लावून नमस्कार करत सांगायचय.. ह्याच वर्गात बसून मार खाल्लाय तुमच्या हातचा :)



चीअर्स!
- प्रदीप

एक दुर्दम्य विश्वास

मी SB कॉलेज ला लेक्चरर असतांनाची गोष्ट !सकाळी ७:३० चं लेक्चर होतं म्हणून झपझप पावलं उचलत मी कॉलेज कड़े जात होतो.एक छोटी चुणचुणित मुलगी उड्या मारत तिच्या वडिलांचा हात धरून रस्त्याच्या कडेने माझ्यासोबत येत होती. मी कौतुकाने तिच्याकड़े बघत होतो. खुप गप्पा मारत होती ती गोड मुलगी..असेच चालत चालत आम्ही कॉलेज च्या लोखंडी गेट जवळ आलो.गेट नेहमी बंदच असायचं, पण गेटला एक छोटी खिड़की होती तीमधून पलिकडे जाता येत असे. "गेट बंद आहे का?" तिनं चाचपडत वडिलांना विचारलं.. मी विचारलं तिच्या वडिलांना, तेव्हा समजलं "तीला जन्मापासूनच दृष्टी नाही..". मी हळहळलो.इतकी गोड मुलगी... काय वाटत असेल तिला ?ती दोघं घाटी रुग्णलयाकडे जात होते. एका छोट्याश्या ऑपरेशन नंतर ती स्वत: च्या डोळ्यांनी हे सुंदर जग बघू शकणार होती. खिशातलं चोकोलेट तिच्या हातावर ठेवलं, अजुनच वाईट वाटलं जेव्हा तिला चोकोलेटचं वेष्टन सुद्धा काढता आलं नाही !मग मीच ते काढून चोकोलेट तिला दिलं... तोपर्येन्त माझा कॉलेज आलं.. तिथच उभं राहून मी त्यांचा निरोप घेतला. त्या दोघांच्या पाठ्मोरया आक्रुतींकडे स्तब्ध होवून बघत राहिलो....तिच्या त्या निष्पाप डोळ्यांमध्ये मला एक दुर्दम्य विश्वास दिसला....एक अढळ विश्वास...